Aynı yaldızlı geceyle yuvarlanır pencereler.
Ve izmarit nefesli kaygan kıyılar
Kimi yanlış istasyonda konaklar
Kimi bol keseden tüketir düşlerini
Yitirilir, örselenmiş gölgeleri gezginin.
Rüyalar haberci, gökyüzü kaygılı bir ağ
Şimdi uyanma vakti…

Ben benim, kimsin sen?

Hiç kimse fark edemez rıhtımdan.
Hızla geçer gemiler, dalgalar hüzünle kırılır.
Alacakaranlıkta hapşırır saçları rüzgârın
İskelede çın çın öter ruhun özü
Kimin umurunda!

Aç gözlerini, çıkar kuma gömdüğün başı
Çünkü onulmaz yaramızdır kış uykusu.

Kar yağıyorsa, yaz günü, olmaz ya!
Saldırıyorsa her dizene kızgın güneş
Buz sana, yağmur sana dokunuyorsa,
Diktiğin yerde uyur mu dikenleri kaktüsün
Yakar, kavurur yakıcı lavlarıyla yine görmezsin.

Her sabah, çeker sularını Ay
İştahla, acımasızca alın terini yoklar çalıların
Sorar şair, sorgular kimsin sen
Hevesi kursağında kalır haksız biçicilerin
İşte o an, dağılır tüm güçleri mevsimlerin.

Şimdi, hiçbir zaman, ruha ruh, dile dil
Olamıyorsak, kimiz biz, ben benim kimsin sen?
Ya başka başkayızdır, ya da hep aynı.
Hepimiz biz olurduk, herkes birlik olsaydı
Ya da aynı olsaydı her şey