Beyaz gömlekli dalgalar
Ve onlarla cilveleşen yıldızlar arasında
Varlıkla yokluk yaşanıyordu.
Kaygılar,
Yorgunluk,
Geçim sıkıntısı

Açlık kokuyordu küflü nefesler.
Bankanın önü kredi kuyruğuna gebeydi.
Ömür boyu ödeme kolaylığı
Diyerek, sürüklüyordu reklamlar ön safta
Yalanın, yüzsüzlüğün türediği bataklıkta
Bir ambulans, bir de cezaevi kamyonu
Yalınayak koşan rüzgâra karşı
Talan bir şehrin son turundaydı.

Kaç kere yarım kaldı, kaç kere?
Bitmek tükenmek bilmeyen
Namlunun ucundaki sisli düşler
Öyle derin, öyle sessiz
Bölük pörçük uykularla
Umutlarla
Sürgünde yaşayan insanlarıyla yeryüzünün

Saymakla bitmez aldatmanın yöntemi.
Bir meteor kadar uzak sanılan
Tuzaklar düşer önümüze bütün dişiliğiyle
Kimi telefonla,
Kimi bir uyutucunun hipnozuyla
Yıkılır başına dünya mazlumun
Soramazsın.
Dünya nereye gidiyor böyle?

Aynı pencereden bakamazsınız asla.
Emeksiz tüketenlerle sarılmışsa çevreniz
Onlar Ay’ı da satar, yıldızları da
Cenneti de cehennemi de
Bilmezler ki dalından düşen meyve
Olsa olsa gübre olur ağacın dibinde.