Şairin,
genç atlının
saçları hasatlının
ovalar, harelenir rüzgârından
yaşamla aynı yastığa koyar yorgun başını
sakin ninnilerinde nehrin


Göğsü rahat dingin
uyuşuk uyuma karşı duruşunda
altındaki ak atın
toynak vuruşunda
uyak olur kainat

Ter içinde şair
yüreğinin terkinde çömelir insan
güzel günlere sefer var;
gemi ısırır yırtık dudaklı at
ayağında tozlu rüzgâr
aç bir kadın yaşam ve yeryüzü
ellerin sıcağına sığınır.
aşk, saçlarını uzatır
ateşi ve yer altı nehirleriyle
yıldızı sağacak parıldayan göğsünden
doğacak karanlığa mehtaplı şiir


Karanlığın gerneştiği sular
akar bebek gülüşlü gül tomurcuğuna
eteklerini açar en bakir duygular
yüreklerinin kucağı açılır şiir kavminin
gücünde aşk bulutlarının çardağı
güneşlerin yıldızların
tohumları çatlıyor ak-atlının şiirinde.
şair ter içinde ...

Gemiyi dişledi dalgalı deniz
beşikte bebek olmuş gibi denizde gemi
dalar rüzgârın ninnisine ılık nefesli bir esin
buzulu çözülür sıcağında bir sesin
doğayı baştan çıkarmak adına asılır şair
abanır dizelere uyaksızca


Ölüyor mor dünya
hayal kuramayan an
aklında bin simya
sıyrık etekli yaşam ve içindeki ateş.
usunda gezinir bir ince gecelikli sis
toprağa sımsıkı geçirir tırnaklarını, kıvrılarak;
tarihin babası Heradot’tan da eski ve daha mütevazi
babasız doğuruyor şiiri şair,
yüreği aşktan kan...


Gelecek
sonsuzca meraklı:
-kim bu saçları ak,
atı ter
boynu şiirden ilmik takılı korkusuz
sözü terkine alıp kaçan hırsız,
tanın kızıllığını kanından veren kim?
ve umursamadan dilde gezdiren ölümü?
gözlerinde binlerce menekşe incesi
bana şiirle gelen ter içinde atlı kim?
- esinli dizelerden parça parça ciğeri
yanıbaşımda şiirleriyle kalsın
güneşten bir sini gibi durmaz çıkar sefere
buz mavisi gemiye çekin
dursun tanrıdan farklı...


*Şiire emeğini, yüreğini katarak şiirin hakkını veren ve sonsuzluğun anıtı olan "şairlerimize" .

Sait Açıkgöz