korkak de,aşaǧılık de,
yeterki yüreǧimin senin ihanetin
için çarptıǧını bil,
dokunuşlarda zaman
hüzünü siler sanma,
yar senin elinden
çekmediǧim kalmadı,
adımı bir daha asla anma,
senin acımana ihtiyacım yok,
yarama kangren desem
gönül senin için kangren
olmaktan usanmadı,
yeterki, acıyorum,
ona eyvah deme,
çünkü ben, insanım,
derisi yüzülen Nesimi’yim,
aşk sevdasından yaralanmış
Pir Sultan’ım iplerde sallanmış
sevgim al al olup,
yüreǧimde pullanmış,
meteliksiz gezmişim,
Frankfurt sokaklarında,
aşka sitemkar isyanlarla,
meydan okumuşum akşamlara
dokunuşlarımla,
domun yanıbaşlarında
korkak de, aşaǧılık de,
seni sevdiǧim için,
sakın ama bana acıyarak
eyvah deme…
benim sevda yüreǧim
seninkinden daha temiz
benim için boşuna inleme…
bu son kaybedişin
dönüşü olmayacak geri,
ister şahımerdan ol, istersen de peri
kazanamayacaksın bir daha asla beni,
seni bir daha görmek yerine
ölüm benim için seçenek tercihi.

Hasan Hüseyin Arslan, 20.12.2008, Dom Cafe, saat 22:20, Frankfurt am Main