Anne
ey benim güzel annem
kaç yıl oldu öleli, unutamıyorum asla seni kırdıǧım, üzdüǧüm için affetmiyorum, asla kendimi göǧsüne başımı yaslayarak aǧlamak isteyişimi, kimse vermiyor anne inan senin verdiǧin gibi sevgisini kurban etsemde benliǧimi ey benim güzel annem nerelerdesin şimdi şad olan ruhunla beni teselli etmelisin o incecik pamuk ellerini öpmek için bana geri gelmelisin rafadan yumurta pişirip ya da omlet yapmalısın benim nankörlüǧüme her gün yeniden baǧırıp çaǧırmalısın en neşesiz ve mutsuz anımda bana elma şekeri vermek için adımla beni çaǧırmalısın üşüdükçe ruhum yüreǧinde ki sıcaklıǧı armaǧan olarak bana sunmalısın ey benim gzel annem arap saçına dönmüş saçlarımı yine her sabah yeniden taramalısın Hasan Hüseyin Arslan, 26.07.2009, Frankfurt am Main, evde |
kimilerimiz annelerimizi, kimilerimiz babalarımızı
ve bazanda her ikisini kaybetmişizdir..
ve hep özleriz, kıymetlerini anlarız ama...herşey için çok geçççç..
değerli dost şiirin tarihindende anladığıma göre..uzun zaman olmuş..yoksunuz..
dilerim kötü bişey yoktur..selamlar..