bu şehir rüyalarımı kirler geceleri
yazdırır bana zorla bilmediǧim heceleri
bir mısranın ölü hücrelerinde
tarihine baksan kan kokar her karesinde
kökünü alınca kir kalır döküntülerinden geriye
bu şehir fransızların korkusundan
öbür kıyıya kaçan korkakların şehiridir.

geyiklerin geçtiǧi furt bir yerden
ölüler dökülür geçerken cenazelerinden
dumlupınarları yoktur akmaz
kayalarının kovuǧundan
birikmez sarnıçlarında kirli ve kurtlu sular
hepsi; züppe, asaǧılık ve frankfurtludurlar
römer meydanını dersen bir tarihi var sorma
başka bir hikayede Frank’la Sachs’ı arama

o yanıbaşındadır depremler yaratan
korkudan rüyalarından uzaklaşan
acil servislerinde it gibi uluyan yaralılar
her yerde ki, gibi birbirlerine kazık atarlar,
sorma bankalarını, borsasını her kaǧıt için
üçkaǧıtçı düzenbazları
beş takla atarlar

yabancıları dersen onlarda bir acaiptirler
mangalda kül bırakmayan aç gözlüdürler
iyilik yapayım darken birbirlerine
hala görücü usulüyle evlenirler
Deniz Feneri’inde dümbükleri bu şehirde
milyonları cebe indirdiler
haram, hırsızlık, boynuzlama
sevdalarını yaşarlar karşılıklı kazıklamayla
helal olsun Frankfurt savcısı bayan Müller’e
Deniz’in Feneri’nin aydınlık olmadıǧını bulduǧu için
Ankara‘ya bizim dümbüklere uzandı
bu iş için için
akp akladı kara paraları gizli banka hesaplarında
yalanlar uydurarak boylu boyunca

bu şehir müzelerle bezenmiş bir ev gibidir
her millet olmayan illeten
biri gelir biri gider, devranı alemi süsleyerek
ölüm merkezi olmuştur 1940’lı yıllarda
bu günkü üniversite merkezi yahudiler için
kararlara korkusuzca imza atan bir piçin
emriyle tüketilmiştir birim birim
sular akar durmadan Main Nehiri’nden
inler geceler avarlerin illetinden
kadınlarını dersen erkekleri kadar güvensizdirler
birbirlerinin üzerine inip binerler

bu şehirin her duraǧı kirli duvar yazılarıyla
boyanmıştır kalemlerin renklerine
selam gönderiyorum tramvaydan
her gün geçerken önünden ninniler söyleyerek
psikopatların yattıǧı hastanesine
beni sorarsanız ben de baya mesafe aldım
bir kaç adım daha atabilirsem eǧer
psikopatlaşacaǧim bende sebepsiz
sebeplerden dolayı
sorma yaşımda çoktan geçti
yaşamadım ömrümde bir bal ayı
sormayın be birader diye bana
ayı ayıdır cüsseli bir hayvan olarak
iki deri bir bakanak
akıl işi deǧildir inanın bana bu şehirde yaşamak.

hasan hüseyin, 28.07.2009, Main Nehiri Kenarı saat 16:50‘de