zamanın aǧır yükü vururken suratsız yüzlere
kokusu geçmeyen aromalar kalır geride
biraz daha yorgun çıǧlıklar atılır nöbetlerde
dönüşü gizli bir yolun sonu şimdi bitmek üzere
tepeler tepelemiş tekerlekleriyle zamanı
yersiz hicivlerin hırsız güvencelerinde
bir orkide çiçeǧi gibi durur zaman ortada
yenilir her sonbahar aşklar gibi
yeniden her seferinde …

biraz tuhaflaşır sadece bakışlar
geçmeyen ışıklara meydan okuyarak
bir öpüş için bin yıl beklenir
gerekirse deǧmeye bekleyip durarak
azrail bile vız gelir
ölüm ve bitiş zaten kapıya dayanırsa…
duraklar her saat biraz daha azalır.
bekleyiş sabırsılıǧa dönüşür
muhteşem akşamlada en pahalısından degılde
normalinden bir kac kadeh beyaz şarap içilir
sen zamana düşkün zamansa sana
tayfundan arta kalan tozların arasında
rengi deǧişir zamanın yüzlerimizin hatlarında


hasan hüseyin arslan, 04.07.2009, saat 22:30‘da