Veda
yorgun tutsaklıǧını yaşarım aşkın
aǧırbaşlı adımlarla yürürken medet beklerim yaǧmur ve güneşten vedayı yaşarken şaşkın şaşkın kan tükürür yüreǧim verem acısıyla bakan gözlerim kör olur savaşın kanlı ünüformalarını giyen boyun eǧen askerler gibi göreve giden veda aǧır adımlarını seǧiren sol yanıma indirir vurucu gücüyle acımadan sevda yaǧmurla ıslanan asfaltlı yollarda uzaklaşırsın yazıldıǧı gibi ey veda artık demet demet güller vereceǧim kimse kalmadı, gözlerine bakabileceǧim biriside sen de gittin sessizce yüreǧimi delerek ayrılık vidasıyla çiviler oynadı bir kere, kırıldı kalbim en azından senin tarafından kaç kere bir fabrika duvarında oturan gençler gibi bilmiyorum bu gece nereye gittiǧini bildiǧim tek şey vedanın acı burukluǧuyla kalbimin delindiǧini güldürmemiştin ki, zaten sen hiç bir zaman beni artık aǧlamıyorum, gözlerimden akan siǧara dumanının rengi ama ben seni unutmak için sevmedim ki şimdi anlıyorum, esas sevdalar yaşanmıyor şimdi çocuklar bile sustu uyanık bir ben kaldım korkarak gecelerde utangaç utangaç yüüyen geçip bir türlü gitmedi üzerimden, hayatın kara bulutu hasan hüseyin, 30.06.2009, |
çok güzel dizelerdi beğenereko kudum
emeğinize sağlık
paylaşımınız için teşekkürler