Önüne serilmiş şu sonsuz alem,
Maddeden manaya dalandır şair.
Bir elinde kağıt,birinde kalem,
Yirmidokuz harfe çobandır şair.

Sağırın kulağı, dilsizin sesi.
Sevdânın kaynağı, aşkın kendisi.
Güzelliğin özü, Allah vergisi,
Şahların şah’ından fermandır şair.

Ayırmaz dikeni, gülden yapraktan.
Zevk alır kalplere kandil asmaktan.
Ateşten, havadan, sudan, topraktan,
Adem hamuruna harmandır şair.

İyilik, güzellik, erdemden yana.
Aynı gözle bakar dosta, düşmana.
Doğaya, hayvana, ille insana,
İlaçtır, devadır, dermandır şair.

Halıdır,kilimdir,oyadır şaldır.
Arıdır, çiçektir, petektir, baldır.
Bağcıdır, bağbandır, ağaçtır daldır,
Akciğer misali ormandır şair.

Gönül toprağını tava getirten,
Tohumu saklayan filiz bitiren,
Gittiği yerlere hayat götüren,
Kaynaktır ırmaktır ummandır şair.

Gözlerden süzülüp gönüle giden.
Arifi dinleyen, cahili güden.
Ya hayır konuşan, ya sükut eden,
Derya dil dostlara hayrandır şair.

Yurdumun üstünde süzülen bayrak,
Kışlada cephede vakurlu sancak,
Kalemi düşmana kılıçtır ancak,
Kutlu zaferlerde bayramdır şair.

Kalbinde Rahman var ezip geçilmez,
Rengi billurdandır kolay seçilmez.
Gönlü hazinedir paha biçilmez,
Defineler saklı virandır şair.

Hisleri çok güçlü bir gönül eri.
Bütün varlıkların buluşma yeri.
Ayın göz yaşları, güneşin teri,
Çöle yıldız yıldız yağandır şair.

İsimlerin sırrı, eşyanın dili.
Ufuklardan öte lâ-mekan ili.
Garipleri sarar bir ana gibi,
Gurbet kuşlarına vatandır şair.

Şiirin markası çilenin adı,
Tatlının acısı acının tadı,
Asırlr geçsede geçmez miadı,
Bir çağı bir çağa katandır şair.

Sanata ölümsüz yüce ruh katan.
Tarihe silinmez imzalar atan.
Nesilden nesile köprüler yapan,
Gönül mâbedinde Sinan’dır şair.

Dışı halka dönük,içi”illâ”da.
Kainat rakseder böyle binada.
Sözlerin vardığı en son mânâda,
Noktayı şerh eden Kuran’dır şair.

Yunusça bürünüp “ete, kemiğe.”
Sır gibi gizlenip kana, iliğe.
Tende candır,canda canan diriye,
Yaralı gönlümde sultandır şair.

17.06.2000......Mustafa YARALI