Kelimeyi yaşamak kadrine uğra
Etine değsin ve kemiğe insin
İnsaf görme bir nebze bile
Ruhun kıpır kıpırken çevrilsin için
Ve vursun günışığı gibi dışına /gönlün

Kelime ığrıbınca tutsun seni
Süngünü düşür de gör bir
Seviyorum derken ne kadarsın
Ne kadar enin boyun
Bilinsin apaçık

Kelime bir hançerin kınından çıkar gibi
Çıksın böğründen
Ve aşkın kalbe girmesi gibi
Girsin kanlarını dökerek etrafa

Kelime dikilsin meydanına
Uçsuz bucaksız değilsin desin gölgene
Hışımla gelsin diline
Ama söyleyeme

Kevgire çevirsin dudaklarını
Delsin geçsin denizlerini
Ama yutkunama
Takılıp kalsın boğazında

Dürtsün seni en yakından
Menziline tutsun mevkilerini
Süründürsün ağır mıntıkasında
Ahına hapsetsin hüzünlerini

bu şiiri okuyup yorum yapamayan
her kalem dostu
ESFLE KARŞILADIM
...
böylesi
içten
ve derin yazılan bir şiir YORUMSUZ es geçilir mi
anlayabilmiş değil
dost
...