İltica ediyorken hatırlı bir sevmekten
Namuslu bir namludan koyu bir barut kokusuyla
Gül dikeninin gömülürken ete
Kınından sıyrılır gibi bir nefretin içinden
İşte ölmek bahsi de böyle olsa gerek
Pervasız ve muhasebesiz yürüdükten sonra
Ruh denen naifliğin metruk bıraktığı bedenden
İvazsız zor bir hamleyle süzülürken

Yok mesabesinde yaşanmışlıktır her nefes
Ülfetsiz ve iffetsiz sevinçlerin denizinde
Yunmuşsa dil
Haşyet ve haşmetini giydirmek için zamana
Doğru bir mevkiden bakarak ilkin
İlk olmanın mevziini tutarken gönül
Tepeden tırnağa örnek olmak gerekir
Hak edilmiş olmanın bedeli için

Söz ibriğini dökerken meydana
Göz ferini açmalıdır ve kulak duymalıdır daha çok
Aynalardan önce kendini/ aksi sedasından önce sesini
Sorgulamalıdır membaında

/

Şimdi şedit bir sevmek tesadüf eder
Bir köşenin yamacından çıkar gibi
Uluorta kalakalır yürek
Aşk altını çizer kalın bir çizgiyle
Ölmekten öncelikli kayda geçer gibi
Sus pus olursun başka her şeye
Ölümü unuturcasına hem de

İşte iklimini bozmadan Kabeliğinin
Yörüngende olanları saymak ta gerekir
Sevmeni mikyas kıldığın kadar
Bir hiza varken gönlünde

Ayineni saplayıp tam ortasına hayatın
Bir sadakat abidesi olman gerekir ilkten
Mesela en ağır sillesini vururken bir yarenlikle
Tumturaklı durman gerekir
Naylon yüzlü kadınlıkların
Ve çoktan pes etmiş adamlıkların arasında
Fark edilmek için

/

Hamuşandır sözü en derinden söyleyen
Eğip bükmeden hükmederek…


*Hamuşan: Mevlevi lisanında suskunlar mezarlığı demektir.