1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1602
Okunma
duvalarla konuşmǧa mecbur kalmış
bir mahkum gibiyim şimdi,
ruhum örülmüş bir dörtgen içinde,
hesaplanmayı bekleyen açılar gibi
eriterek tüketiyor o şimdi içimi,
adını koyamadıǧım, o acının derin ıstrabı
o kalpsiz benim için hiç aǧlamadı
nerede şimdi o büyük hayellerim,
derya olup akarken
kimbilir şimdi o kimin kollarına
bırakmıştır kendini
benim yerime aynı yatakta,
kokumdan hatıra kalmadı yastıkta,
yorganda şimdi
belikleri örülüp omuza indi,
hüseyin bu elleri boşa gezip didindi
bayramın bu ilk gününde
bu ayrılık bana gerçekten zor geldi.
08.12.2008, Frankfurt am Main bir tramvay yolculuǧunda, saat 17:48’de. Beni sevip sayan, ayrılıǧın acısını içinde yaşayanlara armaǧan ediyorum bu şiirimi. Kurban bayramınız kutlu olsun, saygılar…
Cevap Yaz