ey tabib yaralı gönlüm kan aǧlyıyor,
insaf bir ilaç verde dinsin şu kan!
al neşteri bak bakalım gönlüme,
nereden çıkıyor bu isyan.
hatırlat yüreǧime yormasın kendini,
bilinmez akıbetler içinde,
çeksin kendi bendini
dolup dolup taşar bilmem ki neden,
ey tabib bir acı geliyor içimden,
al neşteri bak bakalım görecekmisin bir şey!
varmı görünürlerde umuda isyan,
Toroslardan, Ilgazlardan serinlik saçan,
belki ferahlar yar bir dokunursa ona…
yada ölmek olsun sonu sevda yarasından
kurtulmayanlara…
mezarımın üzerine dut, incir ve
kiraz aǧacı diksinler,
ama derdime derman bulunmaz ise
beni yarin zehiriyle öldürsünler,
ey tabib sen vijdansiz mışsın ki
çare bulmuyorsun benim derdime,
madem böyle yapacaktın,
al şırıngayı zehirle beni
aşkın çocuǧu sevda iǧnesiyle…

13.12.2008, Frankfurt am Main, sabah saat 05:20’de evde