0
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
94
Okunma
Yavaş yavaş eksiliyorum hayatımdan
Ellerimden kopup düşüyor yetiştirdiğim meyveler
Dilimden cikmiyor eskisi kadar güzel sözler
Anılara yer bırakmıyor içimde durduramadigim öfke
Azaliyor her gün biraz daha soğuk düşleyen terler
Azaliyor kopup sürükleyen özlem
Düşüyorum toprağa bir ayağım çukurda olmasını isteyerek
Diğer ayağıma artık dermanı yok direnmenin kal kaldigin yerde gitme artık bir yerlere diyerek
İstiyorum artık kaldırımlardan adını sökmeyi
Resimlerini silmeyi
Seni hatirlatacak ne varsa hepsini yakmayı
Hatta tüm şehri bile
Yavaş yavaş tükeniyorum
Bu karanlık yalnızlık senfonisinde
5.0
100% (2)
