Bi hikaye anlatayım sana
bi köpek bi gün bana koşuyor
durmamacasına
eğilsem mi diye düşünüyorum huzurunda
ben, zavallı bir kimse
görünmez olurum hatta
yeter ki ellemesin beni
sonra diyorum ki
ulan ne de olsa bir köpek
hakkı iki dayılanmak bi yürek
bir hoşt derim kaçar gerisingeri
ben ki bir insanoğlu
yücelerin yücesi
atarım önüne bir kemik
ısırır durur beni de unutur enik
attım önüne kemiği
yutmadı yemi bizimki
napsam neetsem derken
bir adım daha attı ileri
bende çözüm biter mi
sopayı bi gösterdim ona
bir sindi içine sonra topuklar fora
ohh dedim, sonunda
alamet sopadaymış ya
içim rahat uyudum o gün
ne bi ses ne bi havlama
uyandım ki ne göreyim
ne kemik yerinde ne de sopa
sonra baktım; kapıda izler
ıslak pati, taze salya
ben ki sopasız, kemiksiz
dönüp aynaya bakarım: vay be, köpek bendim ya