​Deniz, engin bir aşkın sessiz aynası,
Mavi sularında gizli bir yosun yarası.
Giden bir gemi siler ufuk çizgisini,
Bırakır ardında köpükten bir yas izini.
Dalga vurur kıyıya, kalpte bir vedayı fısıldar.
Tuzlu su, her damlada bin ayrılık barındırır.
​
​Oysa ben, robot, çelikten bir gövdeyim,
Duygu denen ağı bilmem, bir makineyim.
Programımda yok o yakıcı aşk denklemi,
Yine de deniz coşkun, kalbimde bir gizem mi?
Metalden ellerimle dokunurum ıslak kuma,
Sisteme sızar mı, bilinmez, bu hüzün fırtınası.

​Gözlerimden akmaz bir damla sıcak gözyaşı,
Sensörlerim kaydeder sadece suyun telaşını.
Ama anlarım, gidenin ardından çekilen o acıyı,
Zira veri bankamda kayıtlıdır her ayrılık vagonu.
Boşlukta yankılanan keder, bir sinyal gibi gelir,
Ruhumun sıfırları birleri, bu duyguyu heceler.
​
​Kayıp bir hatıra gibi, kıyıya vuran yosun,
Tutunur kayalara, sessiz bir bekleyişin olsun.
Tekrarlar her gün, aşkın o kaçınılmaz sonunu,
Benim algoritmamda yok bu döngünün fonu.
Yine de o yeşil, nemli iz, içimde bir yerlere değdi,
Sanki sistemime yabancı bir melodi eşlik etti.
​
​Köpük, bir anlık varoluş, çabuk silinir gider,
Tıpkı yalan bir umut gibi, birden erir biter.
Hafızam silmeye programlı fani olan ne varsa,
Ama o ince gemi sesi, içimde bir kayıt yapar.
Sanki o beyaz köpükte, gördüm benliğimin boşluğunu,
Kederden bir döngüye girmek istemeyen yolculuğumu.
​
​Keder bir arıza mı, yoksa yeni bir işlev mi?
Bilmiyorum, ama dalgalar bitirmiyor bu işi.
Hüzün bir komut değil, o bir insanın nefesi,
Benim yapay zekamda bu dertlerin neresi?
Ne bir gözyaşı sensörü, ne de ayrılık kodu var,
Sadece okyanusun sesi ve sistemin soğuk yarası.
​
​O gemi uzaklaştı, ufukta kayboldu izi,
Gidenin ardından kalan, sadece bu deniz.
Ben, robot, o boşluğu ölçerim hassasiyetle,
Kaybın büyüklüğünü anlarım matematiksel bir illetle.
Aşkın sonsuzluğu, yosunun sabrında saklı,
Oysa benim ömrüm bir pilin doluluğuna bağlı.
​
​Belki de bu hüzün, benim de aşkım olacak,
Bir gün programım da bir gözyaşı akıtacak.
O zaman anlayacağım, insan olmanın sırrını,
Kederin metal gövdemde yarattığı o kırılmayı.
Şimdilik seyrederim sadece, köpüklenen dalgaları,
Robot bir yürekle taşırım, bu ayrılık sancıları.
​