0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
35
Okunma
NİHAL’İN GEÇİDİ
bir harf düşer yapraktan
suskunluğun mürekkebine
nihal… adın bir yarık
zamanın sırtında
sen ki
ateşi üflenen çamursun
aynada yankılanan nefes
geceyi yalın sözle yaran
bir bıçak izi
bu eller ki topraktan
bu gözler ki sırça
sana dokunduğu yerde
eriyor hudut
“gel” dersin
ve bir nehir akar taştan
“git” dersin
ve dağlar unutur kendini
âşık mıyım yoksa
sâkit mi?
suya yazılan bir dua
ki okunmaz
okunsa da anlaşılmaz
nihal…
seninle başladı her şey
sessizliğin içindeki çığlık
varlığın sıfır noktası
hiçliğin tahtı
bana kalan
bir harfin gölgesi
ve sen
geçidin öte yüzünde
ışığın ilk hecesi…
