Dün gece
Kalbimdeki hayalinden cesaretle
Kapkaranlık odamın tavanına çizdim resmini
Yattığım yerden


Hiçbir farkı yoktu
Daha önce çizdiklerimden
Güzeldin yine her zamanki gibi


Bir ara
Ve hiç utanmadan
Vücudunun tüm kıvrımlarında dolaşıp
Bütün çıkıntılarını hissettim ellerimde
Hem de uslanmaz bir aşık gibi


Sonra
Süzüp bütün engebeli vadilerini gözlerimle
En ücra köşelerindeki erguvanları seyrettim
Romantik bir hayalperest gibi


Ve bütün uykusuzluğuma rağmen
Hatta her yer kapkaranlıkken
En dik yokuşlarında tıkanıp soluk soluğa
Tutuklandım en karanlık çıkmazlarında 
Azgın bir anarşist gibi


Daha önce hiç uğramadığım
En kuytu
En karanlık sokaklarına girip çıkıp
Mısralar düzdüm eşsiz bedenine
Sana susamış dudaklarımla
Yitik bir şair gibi


Bütün mahmurluğuma
Bütün uykusuzluğuma rağmen
Çılgınca bir cesartele
Ve edepsiz bir asi gibi
Çocukça yuvarlandım
Uçsuz bucaksız tüm yeşilliklerinde


Yıldızlardan taç kondurup kâküllerine
Batık gemilerimle
Yunuslarımı yarıştırdım
Ölü bir ressam gibi
Masmavi gözlerinde


Gerdanındaki kesik çimen kokunu doldurup sineme
Göçebe kuşları yolcu ettim
Antika bir filozof gibi
O saçaklı eteklerinde



Hayal meyal hatırlıyorum şimdi
Atkuyruğu yaptığım saçlarına
Toka niyetine takıp Haliç’i
Uyudum usul usul
Ey sevilesi şehir
İstanbul