YARIŞMA


bir harf alayım lütfen

hangi rüzgarın hangi savurması
hangi bulutun hangi yönü
hangi çiçeğin hangi kokusu
hangi kuşun hangi göçü
Hangi mavinin hangi tonu
hangi denizin hangi dalgası
hangi yağmurun hangi damlası
hangi kasabanın hangi sokağı
hangi yaşamın hangi evresi
hangi kurşunun hangi menzili
olursa olsun

fark etmez

hepside o var
nasıl olsa


SAKLAMBAÇ


biliyorum sen de beni saklıyorsun
benim seni sakladığım gibi
kalbinde

oysa
hep kazanan
körebedir
yalnızlık



DİP

oysa
aynı duraksız mesafeden
dur duraksız girmiştik kalplerimize

bu yüzden
en dipsiz kelimedir mesafe

seni seviyorum derken bile


UZAK ARA


ne kadar da uzağız
uzansak tutunamayacak kadar uzak

gözlerimizle bile



DÖNENCE


miladımın kör noktasıydı
bitişi aşkımızın

kendimden kopuşumun
kayboluşumun dönencesi

çünkü
döne döne vardığım yerdi hep
yanımda olmayışın



SUSUNÇ


koşup yürüdükçe
konuşup güldükçe
coşup şarkı söyledikçe
çalışıp ter döktükçe
yorulur insan sanırdım

yokluğunla yoğrulup
pencere önüne mıhlanarak
sükut içinde uzaklara baka baka
uzuuun uzuuun
cüşa gelip haykırdıkça içimdeki duvara
sessiz sedasız

anladım

susmak daha çok yorarmış meğer



UYKUSAMA


demek ki böyle oluyor
kabuğuna çekiliyormuş insan
eskilerin ince hastalık dediği bu olsa gerek

sonra işte böyle
topyekûn katrana bulanma
külliyen paçavraya dönüş
göz kararı tükenen metanet
aksak kısrak vurumu mahvoluş

tir tir titreme
ve ter ve ateş ve inim inim inleme
ve spazm


RAMAK


saate baktım
ömrü elli beş geçiyor
anladım ki
daha sabaha çok
kabre ramak var