1
Yorum
14
Beğeni
0,0
Puan
126
Okunma
bir an durur zaman
ayak seslerimizden ürker sokak
seninle
kimseye söylemediğimiz bir yanımız
usulca yer değiştirir
ve bilirim
bizi oraya getiren kader değil
gizliden gizliye büyüttüğümüz
o sessiz çağrıdır
bir ses yürür
gecenin içinde
yavaş eski tanıdık
hiç bilmediğimiz bir şehrin
soğuk kaldırımlarında
elin elime sessizce dokunur
bir baykuş anlar bizi
bir yaprak titrer
o sonsuzlukta
kendi kendini kurar aşk
gece yeni adlarımızı
fısıldarken bize
oturup kendi ışığımızdan
yıldızlar dökeriz
gecenin göğsüne
bir kapı aralanır karanlıkta
adımlarımız
kadim bir iz bulur
biz yürüdükçe
ay ışığı çoğalır
tuttuğumuz dileklerin ardında
hep orada
o ilk dokunuşun sıcaklığında
yeniden kuruluruz
birbirimize
HU’LYA
(ondokuzkasım2025)
Cevap Yaz