1
Yorum
13
Beğeni
0,0
Puan
100
Okunma
gece soğuyor
kendi boşluğunu ısıtıyor
sokak lambaları
bir yaprak
sessizce düşmeye hazırlanıyor
bir yerde
uzak bir su akıp gidiyor
eyvallahsız
şehir
kendi yarasına dönmüş
yorgun ve yıkık
yıldızlar uyukluyor
kimsenin duymadığı bir kahkaha
çoktan sönmüş
duygular ağır
umut ince bir çizgi
zaman kor gibi değiyor içimize
ve rüzgâr
birazdan işi eşkıyalığa dökecek
yeryüzüne doğru eğilirken gök
usulca çöken bir karanlık gibi
kopup gelecek yağmur
hulyaperest
Cevap Yaz