1
Yorum
9
Beğeni
0,0
Puan
107
Okunma
gece indi
evine hızlı hızlı
yürüyenlerin omzuna
-sanki yükleri azmış gibi
başı dumanlı
sokak lambalarının
her evin içinde
adı konmamış bir eksik
yarım bir ses
yarım bir dua
mutfağın diliyle konuşuyor zaman
kir tutmuş bir ocak gürültüsü
kapı aralığından sızıyor umut
biraz kadın
biraz çocuk kokusu
raflarda unuttuk eski fotoğrafları
toz tutmuş yüzlerdeki gülüşler
komşunun arabasında yine müslüm
’senin yeşil gözlerin’
sokağın ucunda bir rüzgâr
kimsenin duymadığı bir iç çekişi
sürüklüyor peşi sıra
bir pencere kapanıyor yavaşça
kim bilir hangi kalbin üstüne
bir evin ışığı daha eksiliyor
son sigarasını söndürüyor biri
sessiz derin ağır
ve ben yine inanmak istiyorum
birilerinin birbirini anladığına..
hulyaperest
(yirmibeşkasım2025)
Cevap Yaz