İkibin oniki yılı başında çıktı ortaya
kemirgen fareler
Kafamız kumun altındaydı o zamanlar
Nehirlerimiz sakince akar
Topraklarımız sulak
Mahsulumuz bol
Köylerde bir yardimlasma
Gönüllülük vardı paylaşmakta
Herşey yolundaydi rutin adına

O yıl başlamıştı aykırılıklar
İçimizi fareler kemirirken disimizi kemirdi kurtlar
Ayrımcılık kondu yüreğimize
Kendini kurtaran kaptan yapıldı sanki denizlerin fatihi
Ben tok olayım başkası acindan ölse bana ne dendi
Sen çalış ben yiyeyim diyenler hep sahnede
Birşeyler hep yanlış yapıldı çürüdü koktu
Leş kargaları üsustu ekmegimize

Uzakta bir yıldız parlıyor
Dünyayı içine çekerek
Bir boşluk ki doldurulması zor
Maddeden ibaretse eğer

İlk musibet doksandokuzda başlamıştı
Uykuda yakalamıştı rihter belası
Taşan dereler yikilan binalar
Bu insana böyle muamele

Biz birseyleri kaybettik
Ellerimiz cebimizde sirtimiz dönük gerçeğe
Bulan oldu mu bilmem
Kaybolan insanlığımızı
Bizden olanı var ettigimiz guzel duyguları

Gittikçe gidiyoruz kıyamet sahnesine
Günleri kısaltarak kendimizi zindana atarak