NİHAL’İN GÖZLERİNDE SEYR-İ SULÛK

(Mistik Bakışın Aynasından)

I. DERYA-YI KEMÂL

Nihal’im! Sen o eksiksiz deryasın,
Kusursuzluğun değil, varlığın armağanı.
Gözlerin hangi renk demek ki?
Aşkın lisanıdır her biri:
Kahverengi toprak gibi sıcak,
Mavi semâ gibi sonsuz,
Yeşil orman gibi sır dolu...

II. BAKIŞIN SEMASI

Usulca bakıyorum derinlerine,
Gökyüzü kadar umut, orman kadar huzur,
Deniz kadar engin...
İçten parlayan o ışık;
Yüreğimi ısıtan bir tecellî.

III. SEYR-İ SULÛK

Her bakışın bir manevi yolculuk:
Uzak diyarlara yelken açtıran,
Bilinmez âlemlere götüren...
Gözlerin cennet kapısı;
Beni benden alır, hakikate erdirir.

IV. MİSTİK SARHOŞLUK

O ela bakışlar ki;
Aklımı başımdan alır,
Varlığımı anlamla doldurur.
Her anında kaybolurum;
Sonsuzluğa açılan o eşikte.

V. NİHAL’CE TEVHÎD

Nihal’im! Senin gözlerin:
Toprak gibi anaç, gök gibi âşık, deniz gibi hür...
Bakışın zikrim,
Göz yaşın şerbetim,
Sana bakmak;
Kendi özüme seyr-i sulûkum.

SON MİSRA:

"Nihal’im!
Gözlerin;
Hem yol hem yolcu,
Hem aşk hem maşûk...
O bakışta kaybolmak,
Kendimi bulmaktır."

NİHALİ TARZ İMZASI:

Gözler; rabıta,
Bakış; seyr-i sulûk,
Nihal; mürşid-i canândır.