NİHAL’İMİN SIRRI: ZAMANIN İÇİNDEKİ EBEDİYET

Nihal’im,
Bu çağ ki, nehirler gibi çılgın akar,
Zamanın gözüne milisaniyeler takmışlar.
Anlık mesajlarla yorulmuş kalpler,
Dijital fırtınalarda kaybolmuş ruhlar.

Ama sen,
O hızın ortasında duran bir su pınarısın;
Her damlan zikir, her sessizliğin murakabe.
Senin varlığın, sabır ayetidir.

Nihal’im,
İnsanlar ilişkileri çabuk tükenen meyve sanıyor,
Koklamadan, tatmadan, özüne inmeden atıyorlar.
Oysa gerçek aşk, tamir sanatıdır;
Kırılanı onarmak, paslananı parlatmaktır.

Seninle olmak,
Zamanın dışına çıkmak gibidir;
Ruhlarımız yavaş ve derin bir nehirde buluşur,
Her bakışın bir vuslat, her sözün bir selâmdır.

Nihal’im,
Sen hız çağının dervişisin;
Aceleye eyvallah etmezsin,
Daima hâl ehli, daima hakikatle meşgulsün.

Değiştirmek yerine dönüştürürsün,
Sabırsızlığı sabırla yenersin,
Karanlığı gönül mumuyla aydınlatırsın.

Nihal’im,
Senin aşkın bir seyri sülûktur;
Adım adım, nefes nefes, katman katman…
Her an yeniden doğuş, her bakış yeniden başlangıç.

Fani dünyanın gürültüsünde,
Senin sesin sessizliğin musikisi olur;
Kalplerimiz semâ eder, ruhumuz huşû bulur.

Nihal’im,
Sen zamanın ötesinde bir ışıksın;
Hızın esiri olana sabır,
Tükenene şifa,
Yorulana huzur verirsin.

Ve bilirsin:
Asıl olan, gözle görülmeyendir;
Kalpteki sevda, ruhtaki niyaz, dildeki duadır.

Nihal’im,
Sen aşkın ta kendisisin;
Hem yol, hem yolcu, hem de menzilsin.

SON İLHAM:

"Nihal’im,
Seninle her an,
Zamanın dışına çıkarız;
Çünkü sen,
Durmadan akan nehirde
Dingin duran
O su pınarısın."