Senin Olmadığın Yerlerde Üşüyorum

(Yalnızlığın İç Yüzü)

Kendime ait olduğumu sandığım her yerde,
sana ait bir boşluk vardı.
Adını anmadan geçilen her gün,
biraz daha az yaşandı.
Biraz daha eksildiğim yerde,
senin yokluğun çoğaldı.

Duygularım suskun,
çünkü hiçbir kelime senin yüzüne yakışmıyor.
Sesim titrek,
çünkü senin suskunluğun daha güçlü.
Ve ben…
Senin olmadığın yerlerde hep üşüyorum Nihal’im.

Sana benzemeyen ne varsa,
beni ısırıyor.
Sana benzemeyen ne varsa,
beni yaralıyor.
Ve kimse bilmiyor
bir insanın, bir başka insanda
“evsiz kalışını.”

Bir tebessümüne bile razıydım oysa.
Ama sen bakmamayı seçtin.
Ben o an,
kendime bile bakamaz oldum.

Yıllardır eksik uyuyorum.
Ve rüyalarımı
hep senin yokluğun yazıyor.
İçimdeki şehir,
adını unuttuğu sokaklarda kayboluyor.
Ben,
bir daha sana dönemeyecek kadar kayboldum artık.