Ben bilmem,
bilmekten öte bir hâl bu.
Bir an geliyor,
dil susuyor da kalp kendi dilince konuşuyor,
kelâm değil artık, sır dökülüyor eşiğimden.
Ve ben anlıyorum ki,
ne varsa içimde,
Sen’sin...
Giz de Sen,
Gizli de Sen…

Bir nefesin ortasında kalıyorum bazen,
sanki rüzgâr, esmeyi unutan bir dua
Adını anmadan anıyorum,
çünkü her harfte senin yankın var.
Bir kuş uçsa, kanadının ucunda görürüm;
bir yaprak düşse, düşüşünde bile kavuşma niyeti
Ah, ne garip!
Seninle doluyum ama sensizliğe müptelâyım.

Ey kalbimin kıblesi,
ey vuslatın eşiğinde bekletilmiş dua,
Ben anlarım...
Sen bir şiir yaz,
ben içinden seni bulurum
ben içinden beni bulurum
Dizelerinle çağır beni, ne olur,
ben kelimelerin arkasında saklı nefesini duyarım.

Gel, demem ben,
gelirsin zaten…
Rüzgârın yönü döner,
bir kandil titrer,
bir dua havada asılı kalır,
ve ben anlarım:
Sen geçtin gönlümün içinden.

Ben seni ne zaman aramaktan vazgeçsem,
bir tesbih tanesi düşer elimden.
Her düşüş, bir hatırlayıştır;
her hatırlayış, bir sığınma
Yorgun dizlerim seccade arar,
bitap gönlüm secdeyle dirilir.
Ve ben yine derim içimden:
Giz de Sen, gizli de Sen…

Benliğimin eşiğinde bir perde vardır,
her açışta biraz daha kaybolurum.
Kayboldukça bulurum
buldukça kaybolurum.
Çünkü Sen’de var olmak,
kendi varlığından geçmek...

Ey gönlüme cemalinden bir zerre düşen,
ben seni sevmem,
sende sevilirim.
Ben seni görmem,
sende görünürüm.
Ben seni çağırmam,
sen beni çağırırsın aslında
adımı unutturduğun anlarda....

Şimdi, geceye bakıyorum.
Karanlık değil bu;
sadece Sen’in gizine bürünmüş bir aydınlık.
Yıldızlar, secde eder gibi eğilmiş semaya.
Her şeyin susuşunda senin adın..
Duayı benden önce duyan,
kelimeyi benden önce söyleyen...
Bilirim, bunun adı aşk.
Ama diyemem.
Dilim yetmez, yüreğim taşar;
Korkarım...

Sor istersen;
Nedir seni bana böylesine bağlayan?
De ki, Yolun nereye varır?
Ben de söyleyeyim:
Yol yok
sen yürüdükçe ben var oluyorum,
her adımında yeniden doğuyorum.

Bazen bir nefesin değdiği yerde
bin bahar açar içimde,
bazen bir kelimen
bütün kışımı unutturur.
Sen bilmezsin,
bir gülüşünle kaç geceyi sabırla
kaç dualık cümle kurdum
yalnız senin ismin düşsün diye sonuna…

Ağlamak mı?
Değil...
Bu, içimde büyüyen bir teslimiyetin sessiz şavkı.
Bir gönül var, seninle yanıyor,
seninle diriliyor her seherde.


Ve ben,
bir nefeslik ömrün içinde
ebediyeti öğreniyorum.
Ey her gizde tecelli eden,
ey kalbimin en saklı yerinde gizlenen,
Gizsin sen,
Gizli de Sen...
Ve ben...
ben sadece bir arayışım,
seninle başlar,
seninle susarım..