Bir sevda var içimde, sürgün gibi,
Ne dönebilirim önceki şehre,
Ne kalabilirim senin yokluğunda,
Her adımım uzak, her nefesim sancılı.

Gözlerim yolları tarar boşuna,
Kuşlar bile başka diyarlara uçar
Ama kalbim burada mahsur,
Seninle başlayan her yerde sıkışmış.

Bir mektup yazdım rüzgâra,
Belki taşır, belki unutur
Ama satır aralarında adın,
Hep sürgün gibi kalır kelimelerimde.

Bir gün dönersin diye bekledim
Ama takvim suskun, saat durdu,
Her gün bir sabır kırıntısı,
Her gece bir özlem taşıyor sessizce.

Rüzgâr eser, adını fısıldar,
Ağaçlar bile seni anımsar yapraklarında,
Bir şehir var içimde,
Sanki sadece seninle tamamlanır.

Gözlerimde yıldızlar düşer,
Her biri bir anın ışığı;
Ama sen gitmişsin uzak diyarlara
Ve sevda artık sürgünde bir serap.

Bir şarkı söylerim sessizce,
Her notada biraz seni taşırım
Ama müzik bile eksik,
Çünkü ritmi seninle çalınırdı.

Bir sabah gelir, belki unuturum
Ama hatıran hep gölgede kalır,
Sürgün bir sevda, bir kalp yangını,
Her bakışta tekrar başlar.

Bir köprü kurdum hayalimde
Ama ayak basacak yer yok,
Sen varsan, ben yokum,
Ben varsam, sen çok uzaksın.

Bir rüya gördüm, dönüyordun
Ama rüya da seni geri getirmedi,
Sürgün bir sevda bu,
Ne sarar ne bırakır izini.

Her gece dua ettim sessizce,
Bir umut, bir bekleyiş
Ama geceler bile biliyor,
Sen yoksun, ve sevda sürgünde.

Ve sonunda kalırım yalnız
Ama seni taşır içimde hâlâ,
Bir sevda sürgün gibi,
Ne seninle ne sensiz tamam.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ
(21 Ekim 2025)