Miras Şiirler


Bir gün ben gidersem
bu dizeler kalır,
Bir parça gözyaşı,
biraz yarım kalır.

Kalemim susar belki,
ama kelimeler,
Yüreğimin izinde
Hep yankılanır.

Mirasım şiirlerdir
bu dünyaya,
Ne malım var,
ne mülküm, ne sarayım.

Birkaç sitem,
bir parça sevdam,
Bir de kırılmış gururumdur
Hayatdan aldığım payım.

Okuyan bilsin;
her sözcük bir nefes,
Her mısra bir yara,
bir çığlık bir ses.

Ceylan’ım ben,
ateşle yazan,
Küllerimden doğar
İçimdeki bir nebze heves.

Bir gün
adım unutulsa da,
Rüzgâr fısıldar
belki dizelerimi.

Bir köşede
sararmış defterde,
Yaşar hâlâ
kalbimin izleri.

Bir zamanlar
ben de sevdim,
Hem de ölesiye,
delicesine…

Kimi anlar güldüm
çocukça,
Kimi geceler ağladım
sessizce.

Bu şiirler,
benim mirasım işte,
Bir gönül sızısı,
bir eski yara.

Ne gerdanlık,
ne mücevher bıraktım,
Birkaç kelime kaldı
dünyaya ve geridekilere

Bir gün
birileri okursa içtenlikle
“Kimdi bu kadın?”
diye sorsunlar isterim.

Desinler ki;
“Yaralıymış ama (asilmiş,)
Her satırda
biraz Ceylan varmış.”


Yazar....ceylan c yilmaz