Hakikatin Aynasi

Ben ben değilim,
bende duran bir sır var,
Ateş yanmaz, su sönmez,
içimde bir nur var.

Derimi soysalar,
özüm kalır baki,
Çünkü ben “ben” değil,
Hakk’ın aynasıyım dahi.

Sordular, “nerdesin?”
dedim, her yerdeyim,
Taşta da, gökte de, insanda dertteyim.

Bir damla sanırlar,
oysa deryayım,
Bir nefesle doğar,
bin ölüşte varım.

Ne putta nede secdede
arama beni,
Ne kelamda, ne kitapta bulamazsın seni.

Zira ben, “sen”sem
sen de “ben”im aslında,
Hakikatin yolu bir,
aşk aynasında.

Ben toprak oldum,
küle döndüm nice,
Bir zerreydim,
kâinat oldum güce.

Ne varlıkta vardım,
ne yoklukta ben,
Her nefeste Hakk dedim,
her tende O’ndan izleri gördüm.

Rüzgâr esti gönlümden,
ismim silindi,
Benliğim, ben olmadan
yeniden dirildi.

Bir ışık düştü kalbime,
sustu her ses,
Orda gördüm,
hakikat ne ben, ne de heves.

Bir gönül aynasında
kendimi buldum,
Yandım, yandıkça
nurla doldum.

Tenim gitti,
canım kaldı aşkın elinde,
O an bildim,
ben Hakk’ım kendi içinde.


“Hakikati arayan, önce kendi kalbinde kaybolmayı göze alır.”









Yazar Ceylan c yilma,