Artık Oğlum Yok Benim


Sütümle büyüttüm,
zehirle döndü,
Dualarımla korudum,
kiniyle söndü.

Bir evlat değil,
bir yabancıymış meğer,
Artık yüreğimde
oğlum yok benim

Benim sevgim
kanla yazılmış bedel,
O, mevkide bulmuş
sahte bir el.

Nankörlük soğuk,
sevgisizliği taş,
Bir evlat bir anneye
böyle mi eder.

Kalbimden sildim,
adını izini,
Sana değil artık,
Allah’a emanet ettim yeminimi

Ne doğurduğum gün,
ne emzirdiğim an,
Hiçbiri kalmadı — bende
haram! Ettim ben ak sutumu

Ben seni korurken
kendimi yaktım,
Bir damla sevgine
ömür bıraktım.

Şimdi dönsen de
bakmam ardına,
Oğlum değilsin artık —
adıni anmam.

Her lokmamda
hakkım vardı,
Her duamda
adın saklıydı.

Bugün hepsini
geri aldım,
Hakkımı da, sevgimi de
yaktım .

Artık ağlamam,
susmam gerekmez,
Bir anne de sever,
ama silerse merhamet etmez.

Seninle bitti ,
Bak içimdeki bahar,
Artık nafile
oğlum yok benim…

İçimde küller kadar
isyanlarim var
ağır bir yâd ile
Sitemlerim var .

Ettiklerinin karşılığı
gelir elbet,
Haksızlıkla dolu
her söz, her nefret.

Senin yüreğin temiz ise,
Benim yüreğim, dolu dil yarası
emeklerim kanıt, sabrım gün alası
ömrüm dert dolu bahtım kış olasi

Karma ,bir gün vurursa
Olursun konu .
Evlat ne oldum deme
Ne olacagin belliki intizar dolu.



Yazar ceylan c yilmaz