Pirhane gönlümde
derman ararım,
Derviş misali susar,
sabrı sınarım.

Yüküm ağır, gamım çok
yine de darılmam,
Hak bilir hâlimi…
ben Onunla varim.

Dünya bir han misali,
konup göçerim,
Derviş yolunda nice
imtihan seçerim.

Bir lokma, bir hırka
yeter bana derim,
Gönlüm Hak’la dolsun…
başka ne isterim?

Ne malda gözüm var
ne de şaşada,
Gönlümün kapısı
hep aynı duvarda.

Kırılan yanımı
saklarım duada,
Haktan gelene eyvallah der
Başımı secdeye egerim

Yol ince, yol uzun…
hepsi nasip işi,
Dervişin yükü ağır,
sükûtu da dişi.

Gecem karanlık olsa da
gönlümün ışığı,
Bir adımda bulunur,
Hak kapısının eşiği.

Aşka düştüm…
Ne sen sandım nede bende bulamadım kendimi,...
Bir ateşti içime düşen ,yaktı bendimi.

Dünya beni hep incitti,
gönlüm kırıldı,
Nice kapılara vurdum,da
Yuzuma hepsi kapandı.

Bir tek O’nun kapısı açık ,
Diz çöktüm:
“Ben geldim Ya Rab…
ben geldim.”

Ne el isterim artık,
ne bir omuz,
Aşkınla yürür bu gönlüm,
yola mahmuz.

Sen varsınya içimde
dışım hep ıssız,
İçimdeki sızı bile
Meğer senden, imiş

Ben seni ararken
kayboldum sandım,
Oysa her kayboluşta
sana yaklaştım.

Derviş oldum,
yanışlarda olgunlaştım,
Aşkınla kül oldum;
küllerimden yeniden doğdum.

Ey Can, ey Sır…
Ne adın var ne suretin,
Ben seni görmeden sevdim
gönul gözüylede severim.

Aşkınla yürürüm,
yolum dar bile olsa,
Her adımım yanış…
her yanışım dosta.

Ben senden geldim Ya Rab, dönmem dosta;
Canıma değen her ateş,
beni sana yaklaştırsa…

Bende ne kalan var artık,
ne de giden…
Aşkın aldı benden “ben”i,
bıraktı kalbime sen,i .....



Yazar. Ceylan c. Yilmaz