aşk mı çok ağır
ben mi taşıyamıyorum

…

abisinin gömleğini giymeye çalışan
yeni yetme ergen gibi
ne zaman aşkın esvabını giymeye kalksam
iki dirhem bir çekirdek olmak
şöyle dursun
yamalı çul gibi
hep üstümde sırıtıyor aşk

özene bezene giydiğim
o incili kaftan
ya birkaç beden büyük ya da
içine sığmayacağım kadar dar geliyor

at binip
yola koyulsam aşka doğru
görünmeyen eller
topuk patlatan çivi seriyor
aşka giden yollarıma
ne aşk bana gelebiliyor
ne ben aşka gidebiliyorum

şimdi biri çıkıp gelse
aşktan dem vurup
usulca adımı söylese
aşkın dayanılmaz hafifliğini avuçlarıma bırakıp
seni seviyorum dese
ürküyorum
bir türlü açamıyorum içimin paslı kilidini

ilkin
silah sesine havalanan bir serçenin
telaşla kanat çırpması gibi
yüreğim ağzıma geliyor
sonra
flu bir cam duvarın arkasından
ürkerek bakıyorum aşka

abisini gardırobundan
gizlice gömlek aşıran bir liseli gibi

aşk belki
birinin sesine yankı olmak değil
kendi sessizliğini dinleyebilmesi
belki de
yaşlı bir tren istasyonunun
o son yolcuyu beklemesi

aman boş ver gömleği
ben bir tişört giyeyim iyisi mi