ı
yine kış…
yine kar boran…
yine tipi…

kasım sarısı kahırlar
yaprak yaprak dökülürken
ayak izini unutmuş kaldırımlara
sokağın avuçlarından
yine beni süpürüyor çöpçüler

her kapım çalındığında
yine hızla kapıya koşuyor
gelenin sen olmadığını görünce
kapıya
kapıyı çalana
kapıyı icat edene
yine galiz küfürler savuruyorum

sen
kim bilir hangi cehennemin dibinde
fütursuzca eskitirken gölgeni
acıyı hayra yorup
yine kendimi kandırıyorum


ıı
ağaç kovuğunda annesini bekleyen
yavru sincaplar gibi
gözlerimi yola serip
bu kışta mı seni bekleyeceğim

yarasını kızgın demirle dağlayan
dağ köylüleri gibi
sana olan özlemimi kangren şiirlerle dağlayıp
bu kışta mı içten içe çürüyeceğim

kış güneşi gibi…
bu kışta mı seni uzaktan seveceğim


ııı
yine kış…
yine buz gibi yalnızlık…
yine hüzün krizleri…

yokluğun çengi gibi kıvrılırken
beynimin kılcallarında
anıları fondip yapa yapa
yine mi zil zurna özleteceksin kendini

ahh…
yüzüne bakmaktan bile mutlu olduğum
yumruğumla kanattığım duvarlara özenip
yine mi kanayacaksın içimde
can kesiği gibi…