nedendir bilmiyorum
ben hep tren garlarında bekledim seni
kalabalık otobüs terminallerinde ya da
hava limanlarında değil
sisler içinde
metal sesli bir tren çığlığında bekledim

yıllar… yıllar sonra
fark ettim ki…
bu şehre gelen trenler kimseyi getirmiyor
aksine
hep birilerini götürüyor
ve götürdüğü kişiyi de geri getirmiyor

olurda seni bir tren getirecek olursa
sen sen ol
inme o trenden inme
çünkü
bu şehir o şehir değil artık
şehir aynı olsa bile
sen eski sen
ben eski ben değiliz

bu şehrin yerinde yeller esiyor artık
her caddesi ve sokağı artık bir cinayet mahalli
sevgililer gözaltında
aşklar öldürmeye tam teşebbüs
sevdalar birinci dereceden şüpheli

buluştuğumuz kafe çoktan kapandı
ilk defa öpüştüğümüz o parkın yerine
ışıltılı bir avm yapıldı
hani böğürtlenli dondurma yediğimiz
o dondurmacı var ya
onun yerine arsız bir sex shop açıldı

ortak arkadaşlarımız dersen
biri kanserle flört ediyor
biri virajı alamadı
biri uzun zamandır içerde
biri kendini ararken uçurumdan düştü
biride alkolle yatıp kalkıyor

ben mi…
seninleyken etekleri zil çalan benden
eser kalmadı inan
artık müntehir bir ıslıkla dolaşıyorum
bu meymenetsiz şehrin sokaklarında
maaşını aldığı gün tüketen memurlar gibiyim
hangi yanımı yamasam
diğer yanımdan patlak veriyor acı

say ki artık paslı bir kilidim
üstümde yılların kiri pası
belki kırıldı
belki de fırlatıp atıldı anahtarım
hohlayıp silsen de
ç a l ı ş t ı r a m a z s ı n

yaşlı bir ağaç kadar yalnız
ormanı yanmış bir sincap kadar mutsuz
metruk bir vaha gibi hüzünlü
bir bahçe duvarı gibi yıkığım
onarmak istesen
o n a r a m a z s ı n

ah içimin ıssızı
hadi yeniden doğur bizi desem
sızım sızım sızlar kasıkların
d o ğ u r a m a z s ı n