Bazen insanın içi kelimelerle dolup taşar ama dili lal olur.
Çünkü bilir ki anlatsa da kimse anlamayacak,
kimse yüreğinin ağırlığını taşıyamayacak.

İşte o anlarda devreye tek bir kelime girer: “Neyse…”

O kelimenin içinde saklıdır kırgınlıklar,
yıllarca susulan dertler,
anlatılmayan kavgalar,
unutulmuş sevinçler.

Bir insan, bazen koskoca bir ömrü,
tek kelimenin içine sıkıştırır.
Çünkü susmak kolaydır,
çünkü susmak incitmez,
çünkü susmak hayatta kalmanın başka bir yoludur.

Ama içten içe bilir:
her “neyse” aslında bir çığlıktır,
duyulmayan bir isyandır,
yarım kalmış bir cümlenin arkasında gizlenen koca bir hayat hikâyesidir.

Ve işte DersimliKiz, yüreğinde taşıdığı bütün kırgınlıkları,
söyleyemediği bütün sözleri,
yarım kalan bütün umutları
tek bir kelimeye bıraktı:

“Neyse…”