0
Yorum
10
Beğeni
5,0
Puan
203
Okunma
Ve ben,
kendi suskunluğumun zindanında
aşkı
tekrar başa dönüp arıyorum
Her taşın altında
bir yüz, bir ses, bir ihanet
çıkıyor karşıma.
Ay yukarıda,
her gece yatalak numarası yaparken
düş kuruyorum,
üç köşeli bir yalnızlıkla.
O hiç yok..!
ben varım,
ve bir de
olup da kendini inkâr eden,
gölgeme sığınmış—
paramparça ben.
Belki de bu,
bir yanı boş, bir yanı dolu aşkın çığlığı;
her nefeste kırılan taraf oluyorum
Zaman ırmağı,
nereye aktığını sormak kimin haddine?
kokusuz tuzla yıkanır gözler.
Kendisi ana dilimin oğlu,
ama bir huyu var:
gülüşü tenha,
bakışı tekinsiz bir tenha,
ve sadece kalır
içimde kırılan çığlığı
ölü fısıltıyla...
16-09-2025-
ist
5.0
100% (3)
