Oy seni unutmak
dağ zirvesi, soğuk bir bedenin üzerinde
bir başka ayazı yumruklamak kadar
acı veriyor.



Ve her yumrukta
parmaklarım değil,
içimde sakladığım bütün baharlar
kara kışa benzer izler taşır



Nasıl bir aşk bu
duvarları, katran karası evleri
geride bırakırken buluyorum kendimi;
pencereler gözlerini kapatmış, sokaklar un ufak.



Karın sessizliği mezar taşları kadar ağır,
omuzlarımda sayısız yük — hepsi boş,
ve ben, bir sevdayı değil,
kendi yokluğumu taşıyorum sırtımda.


Bazen duruyorum,
nefesimin buzu kırılıyor avuçlarımda;
sevmek mi daha soğuk, yoksa vazgeçmek mi —
ikisi de aynı taşın iki yüzü gibi.



Seni, evet seni —
yokluğuna bir bedellik canım var;
ve biliyorsun,
onu da veririm.



Çünkü her can,
göğe yazılmış bir sırdır;
benimkisi
senin karanlığında parlayacak
son ışık
olabilme ihtimali var.. .


bu aşk da
“Düşman uyur… ben hiç uyumam ki.”


17-09-2025

İST
Z.can