0
Yorum
11
Beğeni
5,0
Puan
120
Okunma
Biliyor musun, Acı en çok geceleri büyür. Sessizliğin içinde kök salar Ve bir çivi gibi çakılır göğsüne.
Bazen bir rüzgâr olur eser, Tozları kaldırır yarına dair. Bazen de bir duvar, Örülür nefes almaktan bile.
Acı, kırık camlara basmaktır çıplak ayaklarınla, Kanı görüp de hissetmemektir. Bir eski fotoğrafta kalmak, Bir cümle yarıda kesilmektir.
Ama bak, Şimdi bu satırların arasında, Bir tohum filizleniyor usulca. Acı, toprağa karışıp Yeşertiyor belki de en güzel çiçekleri.
Çünkü her yanık tarla, Bir gün yağmura hasrettir. Ve her gözyaşı, Tuzundan arınıp denize ulaşır.
Belki de acı, Sadece taşın üstüne yazılmış bir kelimedir. Rüzgâra inat, Okumak ve sonra… Derin bir nefesle yola devam etmektir.
5.0
100% (7)
