1
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
123
Okunma
Camın soğuk yüzünde
bir yalnızlıktır mavi.
İç içe halkalar
gözbebeği gibi açılıp büyüyen…
Her bakan başka bir şey görür belki:
biri aşkı, biri kaybı, biri geçmişi.
Kapının eşiğinde sallanıyorsun,
rüzgarla usul usul dönersin.
Korursun belki evi,
içimdeki evi de korur musun?
Kötü bakışlardan koruduğun gibi
kendi karanlığımdan da…
Bazen bir gözyaşı damlası gibi
asılı kalırsın hayatıma.
İçindeki mavi deniz,
benim içimdeki fırtınayı
dindirecek mi?
Yoksa sadece bir cam parçası mısın
çaresizliğime çare diye tuttuğum?
Nazar boncuğu,
sen ki inancın küçük bir yansıması…
Kırılmasın diye umutlarım
sen kırılıver bir gün.
Ve ben anlarım ki;
en çok kendimizin nazarı değer
kendi talihimize…
5.0
100% (4)
Cevap Yaz