1
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
109
Okunma
Bir kaktüs gibiydim,
Diken diken yüreğim.
Kimseler dokunamasın diye
Sivriltmişim tüm seven uçlarımı.
Susuzluktan çatlayan toprak gibi,
Özlemem yağmuru bile.
Belki de alıştım kuraklığa,
Korktum ıslanmaktan.
İçimde saklı,
Yumuşacık bir öz var ama.
Belki bir çöl gecesi,
Ay ışığı dokunur usulca.
O zaman açardım,
En güzel çiçeğimi.
Sessizce, kimseye duyurmadan,
Kokumu salardım kumlara.
Dikenlerim acıtır elbet,
Biliyorum.
Ama onlarla soluk alıyorum ben,
Koruyorum içimdeki yeşili.
Belki bir gün,
Anlayışla bakan bir göz,
Görür dikenlerin arkasında,
Susuzlukla beslenen sevgimi.
5.0
100% (3)
Cevap Yaz