2
Yorum
11
Beğeni
5,0
Puan
130
Okunma
Balkonda unutulmuşluk kokan
Bir mor menekşe
Yağmur sonrası buğulu camda
Titreyen bir gölge
Yapraklarında toplanmış
Bütün düşlerim
Her biri birer sır
Usulca süzülen zamana
Toprak nemli
Hatıralar nemli
Dokunamıyorum
Kırılacak gibi duruyor
Rüzgârın dilinden anlar
Güneşe küsmüş
Suskunluğu konuşur
Gece olunca
Belki de benim
Eksik yarımsın mor menekşe
Terkedilmiş bir sevdanın
En güzel hatırası
Saksında büyür
Bilinmeyen hüzünler
Ve her sabah
Yeni bir umutla açar
Rengârenk yalnızlığına
Sen ki toprak kokan
Bir çocuk gülüşüsün
Kalbimin tahtında
Açan son çiçek
Mor menekşe
Seninle ağladım
Seninle sustum
Seninle öğrendim
Yaşamayı.
5.0
100% (4)
Cevap Yaz