Gözlerin bir efsûn, kalbimde yankı,
Baktıkça sarar beni gizli bir büyü.
Sessizce akar gecenin koynunda,
Adını fısıldar rüzgâr, deniz, ümit.

Bir tutam ışık düşer usul usul,
Dudaklarımda saklı, söylense söylenmez.
Aşk dediğin bir sırdır, açmaz kolay,
Her halinle sarmalar, büyüler seni.

Kalbim, onun esiri, yel gibi savrulur,
Gözlerim dalar uzaklarda, düşlerde.
Efsûnkâr bir hisle sarar bedenimi,
Adı geçmez dillerde, hissedilir sadece.

Her dokunuşunda zaman durur,
Her bakışta dünya yeniden doğar.
Bir gizemli haledir bu,
Ne kaybolur ne biter, hep kalır.

Aşkın en büyülü hali bu işte,
Efsûn, sihirden bile öte bir dildir.
Büyür içinde ruh,
Bir kadeh şarap gibi, tadıyla sarhoş eder.

Susarım, kelimeler yetmez bu duaya,
Çünkü bu aşk, kelimelerin ötesinde bir haldir.
Ve ben her gün yeniden büyülenirim,
O efsûnkâr sevginle, sonsuza dek.

Gecenin koynunda saklı bir sır gibi,
Gönlümde filizlenen nadide bir çiçek.
Solmaz, solmasına izin vermem,
Çünkü o aşk, canımda yankılanan bir efsûndür.

Ey sevda,
Seninle başlar her yeni günüm,
Ve seninle biter her gecem.
Her anında varlığınla yanarım,
Senden başkası yoktur gönlümde.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ
(9 Eylül 2025)