Gözlerinle görmediğin yerlerdeyim,
Işık orada dans ediyor,
Ve ben o dansın ritminde kayboldum.

Bir adım atıyorum zamanın kıyısına,
Düşlerim gerçeğin gölgesinde yıkanıyor,
Ruhumun kanatlarında rüzgarın sesi var.

Ne kelimelerle anlatılır
Ne de sessizliğin ardına saklanır bu his,
Bir nefes kadar yakınım sana,
Ama dokunamam,
Çünkü sen bir sır gibi gizlisin.

Neden bilmem,
Kalbim hep o bilinmeyen ufka koşuyor,
Orada buluşuyoruz,
Sözcüklere sığmayan bir gerçeklikte.

Yolculuk buraya dek değil,
Buradan sonrası hakikatin özü,
Ve ben öğrendim ki,
Görmek sadece gözle değil,
Görebilmekle başlar.

Seslerin ötesinde bir sessizlik var,
O sessizlikte yankılanan öz var.
Ben o özü arıyorum,
Her nefeste biraz daha derin,
Her solukta biraz daha hafif.

Rüzgarın kokusunda,
Bir anıya dokunuyorum,
Geçmişin ve geleceğin birleştiği yerde,
Zamanın kıyısında,
Sonsuzlukla göz göze.

Kalbim bir pusula,
Gökyüzü yol gösteren.
Yıldızlar kadar uzak,
Ama içimde bir sıcaklık,
Beni hep sana götüren.

Görmek değil mesele,
Anlamak, hissetmek önemli.
Çünkü gerçek,
Kelimelerin ötesinde,
Duyguların içinde saklı.

İşte o yüzden,
Gözlerinle değil,
Kalbinle bak bana.
Orada bulacaksın beni,
Gözlerin ötesinde.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / İYÂN-I NÛRBÎN
(8 Eylül 2025)

(Görmekten öte, hissetmek gerek;
O zaman nûr doğar kalpte.)