İçindekidir Dışına Sızan

Ne yediyse insan, ağzı onu kokar,
Ne okuduysa da sözü ona akar.
Zihin neyle doluysa dilde o parlar,
Gönülde ne varsa dile o sızar.

Giyinse atlasla, ruhu çıplaktır,
Cahil ne yapsa da hali saklaktır.
Bilgeliğin nuru gönülde yanar,
Cehalet kalpteyse dilden taşar.

Servetle övünme, sonu yok onun,
Ruh zengin değilse boştur her sonun.
Altınla sarınsa da cahil bir ten,
Yine de kokar eksiklik içten.

Testi neyle doluysa dışa o taşar,
Kiminde bal vardır, kiminde zağar.
Sözün de tartısı gönülde başlar,
Dolu olan susar, boş olan tıngırdar.

Kimin ne olduğunu söz ele verir,
Huyu belli eder, dili gösterir.
Nice cüppeler var içi boş kalan,
Nice sade gönül, sultanla yanan.

O yüzden kişiyle lafına bakıl,
Yüzüyle değil, özüne akıl.
Dilinle ölçülür ruhun kıymeti,
Bilgiyle yoğrulmuş sözün serveti.