Hayatın Öğüdü

Yürürsün ömür yolunda sessiz, derinden,
Kimi dost olur sana, kimi taş döşer yerinden.
Sabırla at adımını, düşersen de kalk,
Zira her yara geçer, her acı bir gün bırakır fark.

Sevgiyle dokun ki kalplere iz kalsın,
Dua eden ellerin gökyüzüne yolu açılsın.
Öfke, kin geçicidir; affet ki hafiflesin yükün,
Güzellik bırakanlar unutulmaz, döner hep yüzün.

Her nefes bir emanet, her gün bir lütuf,
Hayat sana ne verse de, kalbinde sakla umut.
Kırılan kalp onarılır mı, bilinmez elbet,
Ama tatlı bir sözle dostluk yeniden çiçek açar net.

İyilik yap, denize at, kimse bilmezse Rab bilir,
Gizli duaların yankısı göklere varıp dönüp gelir.
Menfaat gözetmeden ver elini kardeşine,
Merhamet yürek işidir; değer biçme sevgine.

Dost bildiğinle paylaş ekmeğini, derdini,
Zira yalnızlık savurur insanın içindeki sevdasını.
Misafirin bereketiyle gelirse kapına, hoş tut onu,
Çünkü gönül sofrasında açılan eldir mutluluğun sonu.

Her kayıp, bir imtihan; her veda, bir ders,
Zaman akar, unutur musun sanırsın, ama ters.
Ölenle ölünmez, ama hatırası ebedî,
Toprak alır bedeni, fakat ruh kalır diri.

Haksızlık karşısında susma, adaletin yanında dur,
Mazlumun duası gökyüzüne yıldız gibi savrulur.
Zulümden medet uman sonunda kaybeder,
Her zalimin günü gelir, hakkı teslim eder.

Hayatın özüdür sevgi, barış, hoşgörü,
Güzelliği yaşatanlar bulur sonsuz huzuru.
Ölüm bir son değil, bir başlangıçtır illaki de,
Geride kalan en değerli şey: İyi bir isimdir yürekte.