HAYALLER VE GERÇEKLER

Salkım salkım leylaklara astım düşlerimi,
Beyaz güllerden devşirdim sevdalarımı,
Yağmur vurdu dallarına kırıldı ellerim,
Rüzgâr savurdu hevesimi, soldurdu umutlarımı.

Bir çocuk gülüşü vardı içimde,
Dünya tozpembe, her dost gerçekti,
Bir kavga edip barışırdık mertçe,
Kardeşçe bir dünyada büyürdü sevdamız.

Sonra bir gece ansızın çöktü karanlık,
Gerçekler geldi, hayaller vuruldu,
Gökyüzü uzaklaştı elimden bir anlık,
Ay saçlarımda parçalandı, yıldızlar unuttu.

Geceler nöbet tuttu düşlerimin kapısında,
Bir yanda umut, bir yanda gözyaşı,
Hayallerimle dokundum gökyüzüne bazen,
Ceplerime gün ışığı doldurup yürüdüm geceye.

Ay hilalini taç yapıp taktım saçlarıma,
Bir düş bahçesinde yıldız topladım avuçlarıma,
Rüzgârın ellerini tuttum dağlarda, ovalarda,
Gökkuşağı çizdim yağmursuz bir havada.

Sonra biri geldi, kırdı dallarımı,
Savurdu gökyüzümü, güneşimi soldurdu,
Ceplerimden aydınlığı çekip aldı,
Kıyılarımda dalgalar küskünce sustu.

Mavi evim denizde yıkıldı ansızın,
Martılar suskun, kanatlarım kırgın,
Bir hayal, bir gerçek nöbet tuttu sabahlarımda,
Bir acı, bir tebessüm çarpıştı yüreğimde.

Ey hayaller! Siz olmasaydınız,
Gökyüzü bomboş kalırdı gözlerimde,
Gecenin koynunda yıldız bile doğmazdı,
Ay hilali takılmazdı saçlarıma.

Ey gerçekler! Siz olmasaydınız,
Güller diken bilmezdi kendini,
Yıldızlar geceyle buluşmazdı,
Bir gülüşün değerini anlayamazdı insan.

Şimdi hesap zamanı kime sorayım?
Hayallerim büyüktü ama boştu sarayım,
Bu koca dünyada ayrı bir dünyayım,
Hayaller ve gerçekler nöbet tuttu zamanım.

Siz hiç vuruldunuz mu hayallerinizden?
Koparılıp atıldınız mı yıldız dallarınızdan?
Ben vuruldum, ben savruldum,
Ama yeniden yeşerttim hayallerimi.

Çünkü hayaller olmadan yaşanmazmış,
Gerçekler olmadan kıymet bilinmezmiş,
Bir yanda düş, bir yanda diken,
İkisiyle insan olunurmuş meğer…