DOST MECLİSİ

Dost meclisine yazılmış adımız,
Sazda sevda, sözde yâdımız...
Hoşça muhabbet muradımız,
Bir lokma olsun tatmaya geldik,
Gamı, kederi atmaya geldik.

Yürekte yanan özümüz var,
Sözümüzde sır, gözümüzde karar,
Bizde düşene canla bahar,
Yüreğiyle gelen dosttur bizde,
Gönlüyle giden asıldır bizde.

Aşktır yükümüz, barıştır ülkümüz,
Dertleri örten türkümüz...
Kardeşlikten örülür her hecemiz,
Bir lokma olsun tatmaya geldik,
Gönül meclisinde yatmaya geldik.

Bir gönülde yeri olan buyursun,
Açsa sevgiye gelsin doyursun,
Bir gönüle daha köprü kurulsun,
Gözyaşıyla değil, gülüşle sulansın,
Dostun sinesinde bahar koksun.

Dünyalara bedeldir dostun meclisi,
Orda yalan barınmaz, çürür ikiyüzlüsü.
Postun meclisi, sözün ağırlığı,
Ne çalan bulunur, ne hakka aykırılığı.
Gül atana kalbimiz ok olur
Ama bil ki, o ok da güle dönülür.

Küskünlük yok, dargınlık yok,
Sözümüz merttir, gözümüz tok.
Yarayı sarar, merhem olur el
Soframız bir çay, bir dilim dil.
Ne böbür var ne de kin
Gerçek konuşulur, yalandan bin.

Kötü söz söylenmez mecliste bizde,
Türkü gibi akar dilde,
Çözüm arar, yürekle düşünür,
İmkânsız düşlerde oyalanmaz özde.
Burada gerçek yollar görünür
Leyla’da değil, mecnun gönülde bulunur.

Sofralar kurulur, çaylar demlenir,
Dert değil, umut dillenir.
Gece yarısında hatıralar canlanır
Bir kelamla dostluk anlamlanır.
Birlik olur her kelime,
Hep beraber yükselir kelime-i tevhide.

Sonsuzluğa uzanır buradan yollar,
Dosta çıkmayan yol, yolda kalır.
Fallara değil, duaya bakarız,
Hakkın izniyle yürür, Hakk’a akarız.
Düşene el, dertliye hal,
Dost meclisinde eksilmez halden anlayanlar.

Yüzüme gülerek “buyur” dediler
Kapıldım sözlerin ilhamına.
Keder burada susar, umut büyür
“Evlat sabret” dediler her anında.
Şükürle dinledim her ağızdan
Sabırla yoğrulmuş bir azıktan.

“Yanan kurtulur, yan ki arınasın,”
dediler. Aşkta felah bulunur.
Bir meclisten çıktım gecenin yüreğine,
Gönlümde yankılandı: Huzur dediler.
Seslerini duydum rüyalar içinden
Yollar çizer, iz ararım izinden.

Gelen gönül durulmuşsa gelsin,
Edep erkânla diz çöküp gelsin.
İrfanla bezenmiş bu sohbet mektebi,
Kalbe kazınan silinmez harf gibi.
Bilge söz olur, kalp tabip olur
Dost meclisiyle yürek şifa bulur.

Fanidir dünya, unuturuz çoğu zaman
Ama mecliste her nefes bize can.
Ahiret gerçektir, dünya misafirlik,
Her güzel mecliste vardır bir hikmetlik.
Yarına kalmaz yapılan güzel söz
Kalır deftere, Hakk’a dönük yüz.

Toplandık dostlarla SÖZ mekanında,
Gurbetten, şehirden, belki de köyden...
Siyaset, memleket, geçmiş derken
Meğer en derin mevzu içimizden…
Diller sustu, göz konuştu
Zaman geçti, gönül coştu.

Eğer talipsen dost yoluna,
Top kefeni, kuşan da gel.
Bu meclis boş değil, bir hak sofrası
Aşkla gelen, ihlasla alınır burda nasibi.
Ne kemlik, nu gurur ne kibir;
Temiz yürekle arınıpta gel.

Kirletme kalbi, kâğıttan beyaz
Fitneye kulak verip, gönlünü ezme az.
Gönül durmaz, dünya dursa da
Cihana bedel bir dost bul da gel.

Dostun sofrası saygıyla kurulur
Her lokmada bin dua bulunur
Dostlar bir araya geldiğinde
Allah adıyla niyet olunur.
Derdini yüz yüze diyende gel,
Gerçek dost gönlüyle dinler, söyle!

Ve son sözümüz aşk ile olsun:
İçmedik namertin çeşmesinden,
İçtik aşkın şarabını, haram demedik,
Yandık, döndük, eridik...
Ama çıkmadık dost meclisinden!