Sen,
herhangi biri olamayacak kadar bende birisin.
Dünyam daraldığında aldığım derin bir soluk.
Kendimi bile unuttuğumda,
bana beni hatırlatan ışıksın.
İçimde bir yerde, derinlerde,
yokluğunu hissetmekten kaçındığımsın.

Yokluğunla canımı acıtan,
varlığıyla bana iyi gelen
en yakın arkadaşımsın.
Duvarlarını yıkmasanda,
kalbini ve vicdanını gördüğümsün.
Kırılgan kalbimi avuçlarına emanet ettiğim.
Beklemediğimde gelen, beklediğimden özelsin.

Sen,
içimdeki çocuğun gülüşünde,
yara izlerimde, dilimin ucundaki
sessiz cümlelerde.
Çiçeklerin kokusunda,
uçan kuşun kanadında, ayda,
güneşte, yeşilde, mavide.
Okuduğum kitabın hikayesinde,
dinlediğim şarkıların her bir notasında.
Her şiirin mısrasında, her bir harfindesin.

Sabrımda, seste, sessizlikte,
sustuklarımızdasın.
Yüzündeki her bir çizgide,
yaşanmışlıkta, anlattıklarında.
Sevinçlerde, kahkahada, buruk bir hüzünde, söylenmemiş sözdesin.
Aynı yolda yürümeyi dilediğim,
düştüğümde kaldıracağını bildiğim
en güvendiğimsin.

Keşke’ler ve Neyse’lerin geçtiği cümlelerdesin.
Zamanın kıyısında, paylaşamadığımız anı’da,
aynı havayı solumadığımız mekanlardasın.
Olamadığımız fotoğraf karesinde.
İçimdeki sessizliğin yankısında,
gecenin karanlığında, varlığında, yokluğunda.

Gece yıldızlara baktığımda,
o yıldızların saçtığı parlaklıktasın.
Seni özlediğim her anımda,
gecemde, gündüzümdesin.
Olmanı istediğim ama olmadığın yerdesin.
Gelmeyeceğini bildiğim halde beklediğim,
uzağımda, ulaşamadığım en yakınımsın…

Kısacası;
dünümde, bugünümde, yarınımdasın…


Lotuss’
01.08.2025