Seni alamıyorum yaşadığım dünyaya,
Öyle güzel bir imkansızsın ki,
Seni katamıyorum aşkımın diyarına,
Mihrin kalbime ab-ı hayat sanki.

Camlar aynaya döndü, karalar denizden hallice.
Öyle dalgalı ki aynaların içi, sanki seni görüyorum.
Aklıma kilit vurdu sesler, olmayan seni sevince.
Gölgelendi camların ardı, sanki silüetini duyuyorum.

Kimsenin fıtratında sabit kalan bir şey yok.
Nasıl ki kelebekler yılana dönüştü, gerçek kalmadı.
Ateş topunun, buzun kalbinden farkı yok.
Nasıl ki kalbin buza dönüştü, aşkın ateşi yanmadı.

Gözlerinden öpmeyi çok istedim, kirpiklerin hayır dedi.
Zehirli okları bir bir fırkattı onlar.
Hayalini görmeyi çok istedim, kefenim hayır dedi.
Kumaşı yıkayıp, özenle sardılar.

Toprak üstü ya da altı, yüreğimi sökmediler ya.
Onun dibindeki kaideler ve zincirler, sana bağlı.
Haller birbirine geçmiş, katılar karışmış sıvıya.
Kör oldum ışıkların hüzmesinden, karlara kalalı.

Geçmeyecek bir fırtınanın ortasındayım, beynim donuyor.
Cehennemin katmanları birer birer yandı.
Köprünün tam başındayım, ortasına varanlar yaşamaya başlıyor.
Köprünün tahtaları çöktü, başıma yağdı.

Günahlarıma bakıyorum da, hepsinde sen varsın.
Defterin sayfalarına aşkı mıhlamak istemiştim.
Olmadı, sen başıma gelen en güzel günahımsın.
Gözlerinin içinde bir mahşer var, yanmayı istemiştim.

Hazan mevsimi geldi, sararan sadece yapraklar olmadı.
Kalbimi açıp damarlarımda gezindin, istemeden.
Hüzün vakti geldi, kararan sadece gözlerin olmadı.
Sen son gücünle koştun hayalimin köklerine, istemeden.

Ben farklı bir kişi olmadım, olamadım.
Yalan yok, elimden gelse güzel bedenlere kaçardım.
Ben gözlerine bakmadım, bakamadım.
Ama o kadar eminim ki, gözlerinin siyahına bakardım.